Dag 6

Donderdag. De diarree heeft toegeslagen. Ben er gelukkig niet ziek van, het is alleen lastig. Maar het wordt wel lekker schoon van binnen zal ik maar zeggen.... :)
Vanochtend was er weer Djembeeles. Sandra, Sandra en ik hebben maar eens een keer overgeslagen. (Sandra is ook een moeder die met haar kind mee is. Haar zoon Thijs drumt ook bij Aldert en is van dezelfde leeftijd als onze jongens. Het klikt leuk met elkaar.)
We hebben met z'n drieën een wandeling gemaakt in de buurt van de lodge. Mustafa is meegelopen. Hij werkt hier. Als je buiten de poort gaat, gaat er altijd iemand van het personeel mee. Hij heeft ons veel laten zien en verteld. O.a. over de natuur; je ziet hier cashewnotenbomen en mangobomen. De cashewnoten zijn heel grote vruchten, als ze rijp zijn worden ze rood en vallen vd boom. Van het vruchtvlees maken de christenen wijn. Dat drinken met de kerst. De noten worden gedroogd. De mango's zullen in juli ongeveer rijp zijn. Mustafa vertelde dat Gambia ongeveer het enige land is waar verschillende godsdiensten zo vreedzaam naast elkaar leven. De compounds met moslims en christenen staan ook gewoon door elkaar.
We zijn naar het kliniekje geweest. Deze was eigenlijk dicht, maar toevallig kwam Bai, hij helpt in de kliniek, langs en heeft de kliniek voor ons geopend. Kliniek is een groot woord; het is een klein gebouwtje met 2 ruimtes. Het doel van dit kliniekje is vooral voorlichting geven, eerste hulp verlenen en doorverwijzen. Mensen moeten 5 dalasi betalen voor hulp. De grootste vijand van dit land is malaria. Elk gezin heeft wel iemand of meerdere mensen verloren aan deze ziekte. Zij proberen vooral de bevolking de symptomen te laten herkennen zodat ze meteen komen en behandeld kunnen worden. Een kuur kost 200 dalasi (ongeveer €4,50) maar dat kunnen de meeste mensen niet betalen. De kliniek laat de mensen 10 dalasi betalen. Zij worden nl ondersteund door de Gunjur project. Dat is de lodge waar wij verblijven. Zij doen veel voor de omgeving hier. Het was erg indrukwekkend om te zien hoe bevlogen Bai is om de mensen te helpen. Diep respect!

Na de middag hebben we een workshop Afrikaanse dans gehad. Dat was erg leuk en hilarisch. We konden het 's avonds in praktijk brengen want de Tribal Stars traden weer op en wij moesten natuurlijk meedansen.

Aan het eind vd middag hebben de mannen/jongens een belangrijke interland wedstrijd gevoetbald. Multipercussion tegen de Gunjurboys. En wie was de coach van de Gunjurboys? Bai. Ook dat doet hij omdat hij zo deze jongens ook kan stimuleren om bv. naar school te gaan.
Van te voren had ik samen met 2 andere vrouwen vd groep, voetbalshirts gezocht uit de container. Er zijn er vanuit Nederland natuurlijk heel wat meegekomen. Zo hadden we echt twee teams en konden we de shirts na die tijd weggeven. Senny, ook iemand vh personeel, stond er bij om te helpen. Senny voetbalt zelf ook, hij zou met ons team meedoen. We besloten ter plekke om voor Senny, Mustafa en Omar een tas met voetbalkleding te maken die ze kunnen gebruiken in hun team. Butch en Jo (eigenaars van de lodge) vinden dat eigenlijk niet goed, ze zijn bang dat het personeel dan gaat vragen en dat mogen ze ABSOLUUT niet! Dus het moet een beetje stiekem gebeuren. Nou wat ik toen zag brak mijn hart: we zeiden tegen Senny dat die tas voor zijn team was. Hij keek rond, pakte de tas en rende er mee weg buiten de poort.. Ik ben er nog stil van... Zo zijn er steeds van die momenten waar ik echt wel om kan huilen, zo triest. Deze reis heeft mij en mijn blik op de wereld wel veranderd....