Dag 7 en 8 (wel weer thuis!)

Dag 7, vrijdag. De laatste dag, vanavond om 11 uur vliegen we terug. 's Ochtends nog weer djembeeles gehad. De middag werd gevuld met de Gunjur-tour. Gunjur is de plaats waar de lodge staat. We hebben in Gunjur de waterput gezien, we zijn naar het ziekenhuis geweest en nog thuis bij de familie van Senny. Overal waar we waren, kwamen er direct heel veel kinderen op ons af, allemaal hopend op een klein cadeautje. Deze werden dan ook uitgedeeld: ballonnen, kleine knuffeltjes en fluitjes. Soms echt wel lastig, want ze drukken elkaar opzij om vooral nog een keer aan de beurt te komen. Zo zag ik dat er kinderen zijn die hun ballon in hun mond verstoppen om er zo nog een te krijgen.
Het ziekenhuis van Gunjur maakte indruk. Daar willen wij niet liggen als we wat mankeren. Schoon kennen ze niet, smerige matrassen met bloed en urinevlekken. De muren en vloeren zijn ook smerig en vol zand. Het woord steriel bestaat ook niet want ik heb werkelijk niks gezien van zeep of handschoenen e.d. We spraken op de "kraamafdeling" een Belgisch meisje die daar haar stage verloskunde deed. Eigenlijk was zij degene daar met de meeste kennis. Ze vertelde dat ze had meegemaakt dat een kindje dat gereanimeerd moest worden door de vrouwen in de lucht gegooid werden omdat ze dan in de veronderstelling zijn dat het kindje weer 'wakker' wordt. Of er wordt heel hard op de buik gedrukt. Ze doen maar wat, kennis is vooral ervaring.
Binnen kijken bij de familie van Senny was ook erg bijzonder. Er stonden 3 'bedden' in een hok en een tafeltje. De man vertelde ook vol trots dat hij een badkamer had, buiten. Dat was een een ondersteek en een maatbeker, die gebruikten ze om water over zich heen te gooien.. Deze mensen hadden het dan nog redelijk goed. We hebben ook in de compount een familie gezien die alleen een bedje van gras had waar ze met zn 5-en op slapen. Als enige meubelstuk!
Op te terugweg nog even langs de zilversmid. Ik heb er een zilveren armband gekocht als herinnering aan de deze bijzondere reis.

Na het eten tijd om afscheid te nemen. Hoewel Pim en ik wel weer graag naar huis wilden, was het toch moeilijk. Vooral toen we in het busje zaten en men nog heel lang achter en naast de bus liep...pfff...
Op het vliegveld realiseerden we ons dat we hier een stuk relaxter liepen dan toen we aankwamen. This is Africa...

De vlucht verliep erg vlot en soepel, we kwamen ruim een half uur eerder aan op Schiphol. Gelukkig niet van de radar verdwenen ;)

This was it...een hele ervaring rijker. We zullen hier nog lang met weemoed aan terugdenken!